Gnafale(-coucha)
Gnaphalium supinum
Asteraceae Compositae
Noms en français : Gnaphale couché, Perlière couché.
Descripcioun :Lou gnafale-coucha trachis en mato dins li coumbo à nèu d'auto mountagno. Es uno planto di proun bourrihudo que fai uno rouseto basalo de fueio primo e un pau en lanço. Se destrìo de sa cousino Gnaphalium hoppeanum emé si bratèio dóu deforo que soun mai longo que la mita de li d'en dedins (fotò).
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 1 à 10 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Gnaphalium
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Gnaphalieae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Brunello
Petalo : >6
Ø (o loungour) enflourejado : 3 à 4 mm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Si
Autour basso e auto : 1600 à 3000 m
Aparado : Noun
Juliet à avoust
Liò : Coumbo à nèu
- Pelouso aupenco
Estànci : Subaupen à Aupen
Couroulougi : Artico-aupenco
Ref. sc. : Gnaphalium supinum L., 1768
(= Omalotheca supina (L.) DC., 1838 )
Ceraiste(-di-cinq-estamino)
Cerastium semidecandrum
Caryophyllaceae
Noms en français : Céraiste à cinq étamines, Céraiste des sables.
Descripcioun :Pichoto planto menudo de l'an que vèn bèn dins li relarg roucassous e li sablo. Se recounèis i bord di sepalo que soun membranous (fotò). Coumpara emé lou ceraiste-menut que ié sèmblo proun, mai qu'èi pu pegous e pelous.
Usanço :Aquéli pichòti planto soun pas trop couneigudo e nimai sis usanço. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Cerastium
Famiho : Caryophyllaceae
Ordre : Caryophyllales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printems
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1200 m
Aparado : Noun
Liò : Roucaio
- Colo
- Sablo
Estànci : Termoumediterran à Subremediterran
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Cerastium semidecandrum L., 1753